- Dobrze się czujesz?

Podszedł do Pani Pomfrey, postał przy niej mówiąc coś, po chwili wrócil do Lorien.
- Dowiedziałem się, że możesz już wyjść, ale musisz pić to, - podniósł ręke z eliksirem - po każdym posiłku po pół szklanki.

Wyszedł z SS.

<wszedł do SS wraz z Lorien. Pielęgniarka zaraz podeszła do dziewczyny.> Myślę że można już zdjąć ten gips. Osiądź proszę <powiedziała do Lorien>

A gdzie chciała byś iść?

Hmm ciężka decyzja <powiedział obejmując Lorien ramieniem> może choćmy do dormów, troche jestem zmęczony. <ziewnął i poprowadził dziewczyne do drzwi>

<Zaciągnęła Charego pod same drzwi. Otworzyła je powoli i weszła z chłopakiem. Puściła jego rękę i zaprowadziła do pielęgniarki>

pani Pomfey, ona da ci lekarstwo przez które będziesz pamiętać wszystko... nie martw się <Uśmiechnęła się do chłopaka, a potem do pielęgniarki>
- Chary.. stracił pamięć... podejrzewam że coś go uderzyło... <Powiedziała poważnie do pielęgniarki. ta obejrzała głowę chłopaka, wyszła z sali, a po chwili wróciła z żółtym eliksirem. Wyciągnęła w jego stronę rękę z napojem>
- Chary, wypij, to ci pomoże <Uśmiechnęła się do chłopaka>

Chary, musisz! Chyba chciałbyś wszystko pamiętać! <Powiedziała błagająco> Chciałbyś zapomnieć o wszystkim co dobrego tu się stało? O mnie, Marcie, reszcie?! <Powiedziała> Chary... nie możesz.. <Mruknęła cicho>

Eh. To wypijesz ten napój czy nie? <Powiedziała zrezygnowana i złapała za buteleczkę> Bo sama go w ciebie wleje! <Powiedziała śmiejąc się> Dobra, Marta to moja siostra, trochę zakręcona <Uśmiechnęła się> No pij! <Podstawiła mu napój pod nos>

Co? <Wybuchła śmiechem> O co ci chodzi Chary? Prawdy, jakiej? Zadaj konkretne pytanie bo nie rozumiem <Podrapała się po ciemnoczerwonej czuprynie>

Zmusić?! <Teraz to już na prawdę nie rozumiała> Hym.. wiesz.. <Podeszła bliżej, okrążyła chłopaka i zaczęła go łaskotać> Przestanę jak obiecujesz że wypijesz! <Uśmiechnęła się. Teraz chciałaby aby Chary był zawsze taki jak jest teraz. Niestety, musi pamiętać swoje życie, inaczej to nie miałoby sensu>

<Uśmiechnęła się i patrzyła jak Chary zmienia się w dawnego Charego. Westchnęła smutno. Te kilka godzin były dla niej ciekawym przeżyciem. I to było dla niej ważne. Uśmiechnęła się> Jak się czujesz? <Powiedziała do Charego>