<Zaczerwieniła się. Nie przewidziala, że sprowokuje go do zapytania o jej marzenia...>
- Ja...<urwała i zaczęła od nowa>Jeszcze niedawno miałam tylko jedno marzenie - żeby opinia o mojej rodzinie nie wpłynęla na moje życie i żeby mieć chociaż jedną bliską mi osobę, ale teraz, teraz chyba już mam <dokończyla ciszej. Zastanawiała się czy zwróci jej uwagę, że to nie jest do końca odpowiedź na jego pytanie>
- i nie jestes dziwny <dodala ciszej>

Ostatnio edytowany przez Durga (2007-08-22 16:03:23)

<Szturchnęła go lekko pod żebra słysząc nieporadny żart, nawet sie usmiechnęła pod nosem.>
- ok, to jak szczerze rozmawiamy, to teraz czas na lęki <patrzyła na niego prowokacyjnie, zastanawiając się czy znów wywinie się od odpowiedzi, czy wreszcie trochę się otworzy>

- Ja podobnie, ale dokładnie w odwrotnej kolejności...<wyrwało jej się> Tzn. o innych, że zarazisz. ni etak bardzo, ale o Twoje samopoczucie i ...bezpieczeństwo <oczy jej dziwnie błyszczały, gdy to mówiła>

Ostatnio edytowany przez Durga (2007-08-22 19:27:59)

- Przy Tobie jestem <żachnęła się i natychmiast spuściła oczy. Miała wrażenie, że Tonny urwał jakby w pół słowa i bardzo tego żałowała. Nie miała jednak tym razem pojęcia co mu chodziło po głowie i nie była w stanie sprowokować go do kontynuowania. Mimo że nadgarsek nadal pulsował zdążyła o nim zapomnieć>

W zasadzie to już dobrze <nie było to duże kłamstwo, poza nadgarstkiem nic jej nie bolało>
Przydałoby się to rzeczywiście zakryć <spojrzała z niechęcią na czerwony ślad. Wiedziała dlaczego Tonny poruszył ten temat - chciał stąd uciekać i trudno było mu się dziwić. Dziwaczka z pokręconą rodziną. Pochyliła głowę niby przyglądając się obolałej ręce, ogarnęła ją wściekłośc na samą siebie. Nie lubiła siebie samej tak bardzo!>

- Jak to? <chciala udawać że nie wie o co mu chodzi, ale napotkała jego wzrok i głos jej odmówił posłuszeństwa> Nieswojo się tu czujesz. Ze mną sam na sam. Widzę to i mam wyrzuty sumienia, że wcześniej o tym nie pomyślałam...Są takie momenty kiedy wolałabym być kimś innym, fajniejszym <wyrzuciła z sibie potok słów>

<A ona oczywiście odpowiedziała mu tym samym. Bała się utracić to wszystko. Poza nim i Veą nie miała nikogo. I nie zależało jej na nikim innym, ale im mniej masz, tym bardziej to doceniasz>
Ale czego Ty się boisz? <spytała, kiedy się od siebie oderwali, zdziwiona delikatnie dotknęła jego policzka> Zebrać się? Ja się chyba w Tob...<spanikowana dostała ataku kaszlu>

<Objęła go mocno obiema rękoma w pasie i położyła głowę na jego piersi. Serce biło mu bardzo szybko. Słysząc to poczuła się odrobinę pewniej. Może nie zawsze powinna wątpić i bać się najgorszego>
- Więc nie jesteś zły,że tu ze mną przyszedłeś <upewniła się>

<Rozluźniła się całkowicie. Czuła się dużo lepiej i mogła w tym miejscu w ten sposób spędzić resztę życia>
Co robimy zostajemy tu? Wychodzimy? Decyzja należy do Ciebie <uśmiechnęła się patrząc mu w oczy. Czy możliwe było żeby ktoś podobał się jej każdego następnego dnia tak samo bardzo jak pierwszego? W jego przypadku tak było - pierwsza fascynacja nie chciała minąc i wyglądało na to, że może trwać bez końca>

Ty wiesz że ja mogę tak stać i do Świąt Bożego Narodzenia <pokręciła głową.nie wiedziała co zrobić> Czuję się dobrze, nadgarstek trochę boli, ale to normalne i do zniesienia. Poza Veą nikomu nie powiem co się stało i wracamy do punktu wyjścia - nie chcę żebyś się nudził. Mi jest dobrze, więc Ty podejmij decyzję <odgarnęła mu z twarzy włosy>

no to Cię wezmę na przeczekanie <śmiejąc się pomyślała o stole nakrytym do kolacji. Stolik był okrągły i nie duży, z ciepłym rosołem - dla niej i stosem naleśników z owocami - dla niego. Pojawiło się też piwo kremowe, sok pomarańczowy i herbata> Świeczki pojawiły się same <usprawiedliwiła się, mając nadzieję, że to nie wygląda tandetnie>

<Policzki zaróżowiły jej się lekko, ale nie straciła tym razem tupetu>
-Pomyślałam o czymś, co się Tobie spodoba <wystawiła język>