Rozejrzyjmy się może najpierw po tych ... budach, a później możemy zajrzeć do sklepów. Chociażby do Borgina i Burkesa. Tam jest pełno czarno-magicznych zabawek. Jak zresztą wszędzie tutaj. *Machnął ręką w stronę uliczki* No i muszę zajrzeć do sprzedawcy eliksirów. Ostatniej pełno skończył mi się zapas. *Przyjrzał się dokładnie Durdze i złapał jej dłoń* Trzymaj się blisko mnie i staraj się nie zgubić. Tu wbrew pozorom nie jest tak źle.

Nie powinniśmy. *Przyjrzał się jej uważnie i uśmiechnął się. Jego serdeczny uśmiech nie pasował do tego miejsca. Tutaj jeśli już ktoś się śmiał, to zazwyczaj szyderczo, albo sztucznie* Jak jestem tutaj z Tobą, to czuję się pewniej.

Jak przyszedłem tutaj pierwszy raz, to niby wiedziałem co tutaj spotkam, ale i tak mnie to wszystko ... trochę zaskoczyło. Taki niemiły szok. *Uśmiechnął się blado i spojrzał na kobietę, która trzymała tacę z ludzkimi oczami*

Owszem. O ile dobrze pamiętam. Tam może coś powinno być. Tylko trzeba by się ładnie zaprezentować sprzedawcy. Wg. niego ładnie. Jak kogoś weźmie za osobę względnie dobrą itd. to wyrzuci od razu. A najlepiej jak wie, że jesteś osobą z dobrego rodu. Wtedy chociaż pewnie klnie w duchu, usługuje na wzór skrzata domowego. Ale ... nie on jeden. *Znowu uśmiechnął się krzywy i rozejrzał się uważniej za sprzedawcą eliksirów. Zawsze jak chciał coś od niego kupić, to właśnie w tym miejscu się kręcił.*

Może kogoś ode mnie też znał. Na pewno znał, przecież jesteśmy rodziną czystej krwi. I nie ja pierwszy wylądowałem w Slytherinie. *Nadal rozglądał się w poszukiwaniu znajomego sprzedawcy, ale nigdzie go nie widział* To tutaj *Wskazał głową stary szyld* Borgin i Burkes.

Wchodzimy. Widzisz, szukam tego mężczyzny od eliksirów. Zawsze gdzieś tutaj się kręcił i łatwo było go znaleźć, a teraz nigdzie go nie widzę. Jak wyjdziemy, trzeba będzie się dobrze rozejrzeć, bo nie mam już żadnej fiolki. *Uśmiechnął się do niej, wziął głęboki oddech i nacisnął klamkę* Oby coś tam było.

*Posłał ostre spojrzenie w stronę sprzedawcy, tak, że ten opuścił wzrok. Podszedł do Durgi i przyjrzał się woluminom. Starał się ukryć zdziwienie i zdenerwowanie* Nieźle pan szanuje przedmioty na sprzedaż *Przejechał palcem po półce i pokazał mu zakurzony palec. Sprzedawca nie odpowiedział, tylko rzucił mu przepraszające spojrzenie i jeszcze niżej spuścił wzrok*

*Skinął głową, ale nie był w stanie niczego więcej powiedzieć. Myślał, że Durga będzie tutaj trochę zagubiona, nie będzie umiała tak dobrze grać, a tymczasem to właśnie on ma problem z podporządkowaniem się* Owszem, chyba byłaby dobra. *Odpowiedział i delikatnie skinął głową* A tam co jest? *Wskazał ręką na szklaną gablotę, z daleka widać było tylko naszyjniki na kołkach i krótki miecz* Oh, różne rzeczy. Sztylety, które w dłoni trzymać może tylko prawdziwy czarnoksiężnik, naszyjniki, które kiedyś nosiły kobiety z bardzo znanych rodów. A ten miecz to... *Sprzedawca pokazywał palcem na każdy opisywany przedmiot.* Dobrze, sam sobie obejrzę, nie umiem się skupić, jak mi ktoś tak trajkocze nad uchem. *Odpowiedział mu powoli, ale dobitnie i kryjąc zaciekawienie przyjrzał się gablotce.*

*Zerknął na Durgę i uśmiechnął się pod nosem. Nadal dziwiła go jej postawa i pewność siebie.* Spójrz na tę gablotę, może coś z tego Ci się spodoba? Jest tutaj wiele rzeczy. Przyjrzyj się. *Sprzedawca nie odstępował Durgi i podszedł razem z nią do gabloty* Panna ma dobry gust, więc pewnie coś dobrego wybierze. Panicz pewnie też zna się na rzeczy, ale jak na razie nie okazywał zachwytu, a Panna Vicinera kupiła tę wspaniałą księgę. *Przypomniał sobie o czymś i spojrzał z zainteresowaniem na mężczyznę* Po tragicznej śmierci ... Co się stało dokładnie?

*Przeglądając gablotę, myślał o tym, co powiedział mu sprzedawca. Coraz bardziej czuł, że muszą bardzo dokładnie przejrzeć tę księgę. Zdawało mu się, że coś tam znajdą. Coś przydatnego. A może właściciel tej książki, był właścicielem pierścieni? Albo ten, który przeżył wypadek? Po chwili jednak stwierdził, że to by był za duży zbieg okoliczności. Ale coś w tej księdze muszą znaleźć. Nagle jego uwagę przykuł błysk światła, które zatańczyło na ostrzu starego sztyletu. Odsunął wielki puchar, zasłaniający dojście do sztyletu i lekko szturchnął Durgę.* Zobacz, ten znak na rękojeści wygląda znajomo ... *Szepnął jej do ucha tak, żeby nie usłyszał go sprzedawca. Był prawie pewny, że dobrze skojarzył wyryty symbol, ale wolał się upewnić*

*Skinął głową i na nowo zaczął przeglądać zawartość gabloty* A ten sztylet? *Zawołał sprzedawcę i wskazał ręką na inny sztylet, Mężczyzna uśmiechnął się i zaczął mówić* Ah, ten sztylet był kiedyś własnością pewnego czarodzieja. Uroku dodaje mu fakt, że właściciel zabił nim pewnych mugoli, którzy stanęli mu na drodze. *Odgarnął włosy z czoła* Owszem, nie wygląda na jakiś specjalny sztylet. Tego ... uroku ... *Zaakcentował silnie ten wyraz* nie widać. Szukam właśnie jakiegoś ładnego sztyletu, który już na pierwszy rzut oka zachwyca. Gdzie historia jest na drugim miejscu. *Odwrócił się szybko w kierunku gabloty i znowu zaczął przeglądać jej zawartość* O ... ten też nie wygląda jakoś specjalnie, ale znowu ten ... *Zrobił przerwę i sięgnął ręką po sztylet ze znakiem* Ten wygląda wspaniale. *Pokazał sprzedawcy sztylet, obserwując jego reakcję.* Ah, ten. Ma Panicz gust, trzeba przyznać. *Powiedział z błyskiem w oczach i wyjął mu go z ręki* Bardzo dobry gust ... *Chłopak kątem oka spojrzał na Durgę. Sprzedawca mimo tego, że pochwalił produkt, mówił to jakimś dziwnym głosem. Ale sam musiał przyznać, że sztylet był piękny. I chciał go kupić. Nieważne ile miałby kosztować* Właśnie, wygląda znośnie. W przeciwieństwie do poprzednich.