Obiecałam - jestem... wtajemniczeni (Pantera) wiedzą.
Jednopart. Pisane chwilą. Wybaczcie, że krótkie, więcej nie umiałam ująć w słowa...
Dedykacje zachowam dla siebie...
Nie bijcie za mocno...

~~*~~*~~

Jestem Vea, oddycham, kocham, żyję i i tylko wiart we włosach.

Jestem Vea, oddycham, kocham, szum myśli i poszukiwanie odpowiedzi.

Jestem Vea, oddycham, poszukuję swojej drogi donikąd, mojego celu, mojego szczęścia.

Jestem Vea, kim jestem, co znaczę dla innych?

Jestem... Jestem.

Jestem. Żyję. Oddycham. Tylko dla Ciebie. Zatracam fragmenty samej siebie, gdy nie ma Cię blisko. Kim jestem? Co ja tu robię? Ratunku...

To już czas. Trzeba obudzić się ze snu szczęścia, owianego wiecznym szczęściem i tajemnicą spełnienia. Czas wrócić. Do rzeczywistości, szarości codziennego dnia. Przepuścić w zapomnienie te wszystkie wschody słońca, którym towarzyszyła jedna myśl – może dziś? I te wszystkie wieczory, w które obserwując srebrne gwiazdy na granatowej płachcie nieba, przychodziła tylko jedna myśl – jednak nie dziś...

Nie dziś. Znowu i znowu... Znowu bez Twojego uśmiechu. Kolejny raz bez Twojego uścisku. Dotyku... Bez tych rozbieganych iskierek w Twoich tęczówkach, które tak pokochałam. Bez Ciebie... Ratunku...

To już czas. Teraz, otwierając oczy nie będziesz pierwszą moją myślą, pierwszym westchnieniem. Nie będziesz towarzyszył każdej minucie mojego życia. Odejdziesz z mej pamięci, jak odeszłeś od mego boku. Odszedłeś, zostawiłeś trwałe piętno. Piętno na moim sercu, pamięci, duszy... Byłam na to przygotowana. Ale i tak zabolało. I boli do dziś. Ratunku...

To już czas. Nie będziesz głównym bohaterem moich snów. Nie przyjdziesz już do mnie w nocy, nie uściśniesz dłoni, jak przy pierwszym spotkaniu. Moje sny wyprą Cię z mojego życia. I teraz... nie będzie Cię już nigdzie. Znikniesz z mych myśli, mej pamięci. Nie zobaczę Cię już nigdy, gdy zamknę oczy. Nie poczuję Twojego zapachu, gdy moje włosy przeczeszą palce wiatru, a twarz nie będzie delikatnie pieszczona Twoimi dłońmi. Jednak... moje serce nadal będzie w Twoich sidłach. Nigdy nie będzie dane mu się uwolnić. Oddałam Ci je, ale nie potrafię odebrać. Na zawsze...

Ratunku...