<Nie byla pewna, czy to dobry pomysł, ale skoro oboje nie mieli ochoty iść spać, ani żeby im ktokolwiek w rozmowie przeszkadzał, skierowała ich do szatni. Weszli do 3 "kabiny" i kontynuowali rozmowę. Nie bylo im super wygodnie, ale żadne nie chciało przerywać>

W sam raz żeby zdjąć ubranie <odpowiedziała zamyślona> I włożyć strój do gry <dodała szybko (nawet za szybko) i spłonęła rumieńcem, kiedy skojarzyła jak zabrzmiało pierwsze zdanie>

<Policzki miała w kolorze polnego maku. Z zawstydzenia aż jej się gorąco zrobiło na twarzy i nie bardzo wiedziała co ze sobą zrobić. W pierwszym odruchu miałą ochotę zdjąć bluzę, którą jej pożyczył, ale stwierdziła, że to mogłoby dziwnie wyglądać. Usiłowała znaleźc jakiś neutralny punkt, w który mogłaby się zapatrzeć i w końcu zagapiła się w rysę na jednej z ławek>

<Pokiwała głową nadal unikając jego wzroku. Przełknęła ślinę i spytała> Dokąd?

<Nie odzywając się kiwnęła głową. Wyszli z szatni, Durga pół kroku za Tonny'm, tak żeby to on był zmuszony podjąć ostateczną decyzję>

//

<Wesza do pomieszczenia. Otworzyła drzwiczki szatni z numerem 13. Przebrała się w swoją nową szatę i zadowolona - trzymając BŁYSKAWICĘ - wybiegła na boisko.>

Edit^^:
<Weszła do szatni. Załozyła codzienne ubranie. Machneła różdżką, a szata do Quidditcha i miotła znikneły. Wolnym krokiem udała sie na błonia.>

Ostatnio edytowany przez Delian (2007-08-30 13:45:43)

Kiedyś słyszałem, że są w ostatniej "kabinie". Zaraz się przekonamy czy to prawda. *Wziąć trzymając jej dłoń, uśmiechnął się do niej i zerknął na ostatnie kabiny*

Cóż... szkolne miotły może i nie są najlepesze, ale mimo wszystko da się na nich latać ... jakoś... *Podszedł do Durgi i spojrzał na szafkę* Cóż...

Myślę, że wystarczą. A tak źle pewnie nie latasz. A nawet jakby, to postaram się to zmienić, jednak ja sam ekspertem nie jestem. *Uśmiechnął się, wziął do ręki miotłę, która zostałą i przyjrzał się jej* Nie ma tak źle. Chociaż nie powiem, mogliby zainwestować w ten sprzęt *Spojrzał wręcz z wyrzutem na szafkę i popchnął lekko ręką drzwi. Zaskrzypiały przerażliwie i sprawiały wrażenie, że zaraz odpadną*

*schylił się po pakunek i podniósł go. Nie był ciężki, ale do lekkich też nie należał* Dziwne ... Odpakować?

Chyba można odpakować... *Rozwinął materiał. Jego oczom ukazał się kolejny pakunek, tym razem owinięty w białe płótno, zawiązane sznurkiem.* Ciekawe co ktoś chciał w ten sposób ukryć.

Aż się boje rozpakować dalej. Kto wie co to może być ... *Ujął pakunek w jedną rękę, a drugą, zupełnie bezwiednie poprawił włosy opadające na twarz*